Έπειτα από 3,5(!!- Πότε πέρασαν;) χρόνια παρουσίας στην μπλογκόσφαιρα, έφτασε η ώρα να αφιερώσω λίγο χώρο, σε έναν άνθρωπο που είχε και θα κατέχει πάντα περίοπτη θέση στις αναμνήσεις και στην καρδιά μου.Έναν ποδοσφαιριστή που εκτός απο τις αδιαμφισβήτητες ικανοτητές του εντός γηπέδου, τον διέκρινε το πάθος και η αγνή αγάπη για την ΑΕΚ μας!Τον Θεμιστοκλή Νικολαϊδη ή καλύτερα τον δικό μας Ντέμη .
Ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής που με το 11 στην πλάτη, το Δικέφαλο στην καρδιά, στο μπράτσο και στο στήθος τρομοκρατούσε τις άμυνες των αντιπάλων γνωρίζοντας την αποθέωση των απανταχού ΑΕΚτζήδων και την αναγνώριση των αντιπάλων.
Εκρηκτικός, γρήγορος, με αίσθηση του γκολ και φυσικά συχνή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα (123 γκολ στα 8 χρόνια που έπαιζε στη ομάδα της καρδιά μας), καλός χειριστής της μπάλας χαμηλά αλλά και με το κεφάλι , παρά το αναστημά του , κυνηγούσε κάθε φάση, ακόμα και αν φαινόταν χαμενή εν τη γενέσει της. Έιχε δηλαδή όλα τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου και επιτυχημένου επιθετικού. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το πάθος που έβγαζε για την ΑΕΚ, το μάτι που γυάλιζε, ειδικά στα ντέρμπι, οι πανηγυρισμοί του, οι σχέσεις λατρείας με τους οπαδούς, η εν γένει δυναμική προσωπικοτητά του τον κατατάσσουν αδιαμφισβητητά στην ελίτ των ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν με την κιτρινόμαυρη φανέλα.Ποιός μπορεί να ξεχάσει το παλικαρίσιο γκολ μέσα στο ΟΑΚΑ εναντίον του Ολυμπιακού τη σεζόν 1998-99, στην πρώτη του επαφή με την μπάλα, μπαίνοντας ως αλλαγή αφού του χορηγήθηκε ένεση, όντας τραυματισμένος; Η το επίσης εξαίσιο γκολ το 1997-98 στο Ν. Γκούμας, κάνοντας και το τελικό 2-0 εναντίων των Πειραιωτών και πάλι, μετά από εξαιρετικό διπλό στοπάρισμα της μπάλας; Και φυσικά τον πανηγυρισμό που επακουλούθησε μετά απο το σκαρφάλωμα στη 'Σκεπαστή' ; Η το γκολ για βραβείο με τον Παναθηναϊκό, όπου με γυριστό σουτ, έδωσε στην ΑΕΚ τη νίκη με 2-1;Η΄ το γκολ με την ασυλληπτη γυριστή κεφαλιά(σήμα κατατεθέν του εκείνη την περιόδο) εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης στο αλησμόνητο 3-3 τον Οκτώβτη του 2002 στους ομίλους του Champions League;Και πόσα ακόμα τα οποία για οικονομία χώρου δεν τα αναφέρώ στην παρούσα δημοσίευση .
Όσες φορές και να θυμηθώ τις στιγμές του μέσα στα γήπεδα, πάντα με πλημμυρίζει η ίδια ανατριχίλα, περηφάνια και πόρωση, για το γεγονός ότι ο καλύτερος Έλληνας φορ της τελευταίας τουλάχιστον εικοσαετίας, τίμησε και έγινε ένα με την ομάδα που αγαπάμε.Και ακολούθως μια μελαγχολία για τον πόσο δύσκολα θα δούμε ξανά ένα τέτοιο παίχτη σύμβολο στην πολυβασανισμένη ομάδα μας.
Αναμφίβολα, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να το σβήσουν απο τις καρδιές μας και να ξεγράψουν ένα απο τα μεγαλύτερα κεφάλαια της σύγχρονης ΑΕΚ, λόγω ίσως κάποιων μη ηθελημένων λαθών του κατα τη διάρκεια της παρουσίας του στον προεδρικό θώκο(2004-2008), δεν πρόκειται να το καταφέρουν.Ήταν , είναι και θα παραμείνει σαν ένα απο τα σημαντικότερα και ενδοξότερα κομμάτια της ιστορίας της ΑΕΚ!
Το χθεσινό ντέρμπι έληξε αφήνοντας ανάμικτα συναισθήματα. Ευχάριστα για το φοβερό πάθος που επέδειξαν όλοι οι παίχτες της ΑΕΚ σε όλο το μήκος του γηπέδου καθ'όλη τη διάρκεια του αγώνα. Πολύ καλό στήσιμο με πίεση που ''πνίγει'' τον αντίπαλο και εξουδετερώνει τα συγκριτικά πλεονέκτηματα του,όπως ταχύτητα και τεχνική.Και μόνο το γεγονός ότι μια τόσο επιθετική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να κάνει μία μόνο φάση, για μένα λέει πολλά, και θα ήθελα να το δω και με υποδεέστερους αντιπάλους.Χαρακτηριστικό είναι ότι στο πανέμορφο γκολ του Λεονάρντο, πωρώθηκα ακόμα περισσότερο με τα δύο αποφασιστικότατα και δυνατά τάκλιν του Κάλα που προηγήθηκαν.
Τα δυσάρεστα βρίσκονται στο ότι παρά την υπερπροσπάθεια δεν πήραμε τη νίκη και φυσικά στον μεγάλο και σοκαριστικό τραυματισμό του Gudjionsen στο πρώτο ημίχρονο. Έναν τραυματισμό που πιθάνον θα σημάνει το τέλος της καριέρας αυτου του τεράστιου παίχτη, που παρά την το ότι δεν προσέφερε τα αναμενόμενα αυτούς τους μήνες, τα επιτεύγματά του στα ευρωπαϊκά γήπεδα, τον κατατάσσουν σε ένα απο τους κορυφαίους παίχτες και με κάνει πολύ περήφανο που φόρεσε την φανέλα με το δικέφαλο στο στήθος .
Πέραν της αθλητικής επικαιρότητας η βραδιά χθες έκλεισε πολύ ευχάριστα. Με πολύ καλή παρέα, σε ένα μικρό καφέ μπαρ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ονόματι Antichic, θυμιζοντάς μου παλιές καλές (φοιτητικές επί τω πλείστον) βραδιές. Συνειδητοποιώντας το πόσο λείπουν τέτοιες μέρες πλέον από το καθημερινό μας πρόγραμμα αλλα και πως μια έξοδος μπορεί να επαναδιατάξει προτεραιότητες καθώς και φυσικά να δώσει ένα limit up στην πληγωμένη μας ψυχολογία.
Καλή εβδομάδα σε όλους!
Το μουντό, βροχερό σκηνικό του καιρού τις τελευταίες μέρες, προστίθεται στο ήδη ομιχλώδες κοινωνικοοικονομικό σκηνικό της χώρας μας, συνθέτοντας ένα ασφυκτικό περιβάλλον.Εν αναμονή χαρμόσυνων ειδήσεων, μόνη παρηγοριά αποτελούν οι παρέες και η κατ'οικον ψυχαγωγία. Και από εδώ θα αντλήσω το θέμα της σημερινής δημοσίευσης.Τα παιχνίδια που όλοι σχεδόν ασχολούμαστε και ξοδεύουμε σε αυτά ο καθένας το δικό του ποσοστό ελεύθερου χρόνου.
Ξεκινώντας με τα browser games, τα κολλήματα μου αποτελούν μέχρι σήμερα το ERepublik και το Grepolis.;Όσον αφορά το πρώτα έπειτα απο μακριά ενασχόληση, αποφάσισα να ασχοληθώ ακόμα πιο ενεργά τελευταία. Πρόκειται για μια ηλεκτρονική κοινωνία εθνών, που προσομοιώνει κάποιες δραστηριότητες της πραγματικής ζωής (εκλογές, δουλεία, εφημερίδες, στρατιωτικές μονάδες).
Και πάμε στα παιχνίδια κονσόλας ή υπολογιστή. Εδώ το παιχνίδι που μου έχει κλέψει την καρδία είναι το Battlefield 2-Bad company και πιο συγκεκριμένα multiplayer online game.
Φυσικά πρόσφατα κυκλοφόρησε το Battlefield 3, και ο στόχος δεν είναι άλλος από την όσο το δυνατό συντομότερη ένταξη του στο καλάθι αγορών μου.
Συνεπής στο εξαμηνιαίο πλεον ραντεβου με το πολυπληθες αναγνωστικο κοινό του blog, επανέρχομαι φρέσκος και δριμύτερος.Έπειτα απο τη συμμετοχή και απο μέρους μου στα επονομαζόμενα 'μπάνια του λαού, ξάνα πάλι κοντά σας , ετοιμος για νέες αναζητήσεις και περιπέτεις.Σε αυτό το σημείο θα μου επιτραπει να γραφω για τον ενθουσιασμό μου για την δυτική πλευρά της ελληνικής επικράτειας και δη το Ιόνιο Πέλαγος. Μια γευσή απο Λευκάδα , Πάργα , Παξούς και Πρέβεζα και την άγρια ομορφία κυρίως των παραλιών τους ήταν αρκετή να μου αφήσει τις καλυτερες των εντυπώσεων και την σιγουρία ότι στο σχεδιασμό των διακοπών του επόμενου έτους θα περιλαμβάνει τουλάχιστον μια επίσκεψη στην αγρια ελληνική Δύση.Παραθέτω μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες απο το πρόσφατο ταξίδι.
Αφορμή και κίνητρο υπήρχε- Τσικνοπέμπτη γαρ, παρέα υπήρχε, αποκριάτικος εξοπλισμός διαθέσιμος, διάθεση βρέθηκε στην πορεία.Συνεπώς όλα συνηγορούσαν για μια διασκεδαστική βραδιά και μάλιστα μετά από μακρά περίοδο ανομβρίας όσον αφορά τις νυχτερινές εξόδους.Πράγματι, το ότι δεν ενέδωσα στην αρχική μου απροθυμία, αποδείχτηκε απόλυτα σωστή κίνηση.Έπειτα από περιπλάνηση στο κέντρο της ''μεταμφιεσμένης'' Θεσσαλονίκης, ο δρόμος μας έβγαλε στην Βαλαωρίτου.Περισσότερο όμως το κλίμα μεταφέρουν αποσπασματικά μια μικρή συλλογή φωτογραφιών, αναμνηστικά μιας αξιομνημόνευτης και συνάμα αγχολυτικής βραδιάς.
Ράθυμος ο καπνός στροβιλίζεται πανω απο κεφάλι μου, προσπαθώντας να μιμηθεί την κίνηση των σκεψεων μεσα στο κεφάλι μου.Σκορπιες χωρίς ειρμό και με μεγαλη θεματολογία σκέψεις γυρνανε σε κυκλική τροχία περιμένοντας καρτερικά ποτε θα επιλεγούν για επεξεργασία.
Και μέσα στο θολό και ημισκοτεινό δωμάτιο παρακαλάω για ένα κομμάτι λόγου σου, ένα κομμάτι από σένα, έστω και εξ 'αποστάσεως να διεγείρει τους νευρώνες, να ηλεκτρίσει την ασθενική μου ψυχοσύνθεση. Όνειρό Όνειρο βραδιάς Αυγούστου;Τουλάχιστον θα μου μείνει η φαντασίωση, αναμεμιγμένη με τις αναμνήσεις που μου απλόχερα μου χάριζες, λειτουργώντας ως ένα βραχείας διάρκειας αναλγητικό.Απλά εύχομαι το σκηνικό να μην σου είναι γνώριμο , γιατί δυστυχώς τότε χάσαμε..
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Μίτσελ, που με το ασύλληπτο φάουλ του στο 98', χάρισε στον πολυβασανισμένο λαό της Ένωσης, μια αλήστου μνήμης στιγμή στο ημερολόγιο του.Πάνω που προσπαθείς να καταπιείς τα αχώνευτα, πάνω που η απογοήτευση σου μαυρίζει την ψυχή , έρχεται αυτό το απρόσμενο δώρο να σου αλλάξει άρδην την ψυχολογία, και να δώσει πνοή στα ψυχικά καταπονημένα κορμιά μας. Υπάρχουν πάμπολλες στιγμές πανηγυρισμών και χαρών στην τεραστία ιστορία αυτής της ομάδας με τον δικέφαλο αετό, αλλά η χθεσινή αδιαμφισβήτητα διεκδικεί την πρωτιά στο πάνθεον τους.Ακριβώς γιατί έρχεται από το πουθενά, να επιφέρει την λύτρωση στο πολυτάραχο μυαλό μας.Πως να μην μείνει χαραγμένη βαθιά στην μνήμη μια τέτοια ανέλπιστη και τόσο έντονη εναλλαγή συναισθημάτων μέσα σε δευτερολέπτα;
Οπωσδήποτε ο υπόλοιπος αγώνας ,ειδικά από το 20' και έπειτα, δεν αξίζει σχολιασμού και μνείας, μιας και δυστυχώς δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε ούτε κατ' ελάχιστο το υπέρ μας 3-0 που είχε διαμορφωθεί.Η ιστορία όμως γράφτηκε με κιτρινόμαυρα γράμματα, τελεία και παύλα. Αλλά από κει και έπειτα είναι επιτακτική η ανάγκη για βελτίωση σε όλους τους τομείς και η ύπαρξη ενός ορθολογικού πλάνου ενίσχυσης, ώστε να μην ξαναδούμε τέτοιο μέτριο ρόστερ και χρονιά στην ομάδα που πονάμε και αγαπάμε!
Η ώρα περασμένη για ακόμη μια φορά, τα βλέφαρα αρχίζουν να βαραίνουν και σκέψεις σκόρπιες να κάνουν τον ημερήσιο τους απολογισμό.Μερικά λεπτά πριν την αυγή και ακόμα λιγότερα πριν το καθιερωμένο ραντεβού με τον Μορφέα, όλες οι ενδείξεις είναι ξεκάθαρες.Θερμοκρασία στους 8,3 C,βάρος στα 81,6 Kg και αρτηριακή πίεση 12 και 7,5 με 70 παλμούς ανά λεπτό.Προφανώς για το τι μέλλει γενέσθαι όμως οι ενδείξεις είναι θολές και ασαφείς. Άραγε τι υπάρχει φυλαγμένο εκεί έξω για μας, και τι μέρος του θα ανακαλύψουμε;Θα επιχειρήσουμε να κάνουμε ένα βήμα μπρος ή θα επαναπαυτούμε στην στατικότητα; Μια τελευταία φορά για σήμερα ας παίξει το Mutter , ένα τελευταίο -και άκαρπο κατά τα φαινόμενα- check του λογαριασμού στο Facebook, μια τελευταία δόση νικοτίνης και φεύγω για Ονειρόχωρα. Καλό μας ξημέρωμα σύντροφοι.
Συνεπής με την τακτική (εξαμηνιαία) ανατροφοδότηση του παρόντος ιστολογίου για ακόμα μια φορά , και ένεκα της παρόδου ενός -αν μην τι άλλο- παράξενου έτους , πήρα την απόφαση να κάνω έναν μίνι απολογισμό.Παρόλο που νιώθω την συγγραφικό οίστρο να με έχει εγκαταλείψει-οι απόψεις διίστανται βέβαια για τον αν ποτέ υπήρξε στο πλάι μου-, οι εξελίξεις με παροτρύνουν να αφιερώσω λίγο χρόνο στην ομολογουμένως ξεχασμένη τράπεζα σκέψεων μου.Τις αρχές του έτους δεν υπήρξε ούτε το συνταρακτικό γεγονός, ούτε κάποιο ταξίδι άξιο αναφοράς, απλά μια συντήρηση ενός συνδυασμού αναζήτησης και κραιπάλης .
Έτσι λοιπόν την απογοήτευση του πρώτου οκταμήνου από την μη εύρεση επαγγελματικής στέγης, ήρθε την κατάλληλη στιγμή να την εξαλείψει μια αξιόλογη πρόταση στην συμπρωτεύουσα.Και να μαι λοιπόν τέσσερις μήνες μετά , με μια κάποια σχετική βεβαιότητα πλέον για το μέλλον , το εργασιακό τουλάχιστον, προσπαθώντας να στήσω το δικό μου νοικοκυριό.Συνεπώς μια από τις πρώτες προτεραιότητες που είχαν τεθεί προ πολλού, φαίνεται ότι βαίνει καλώς και μάλιστα στην πόλη που επιθυμούσα διακαώς. Από την στιγμή που βρέθηκε και το σπίτι που θα στεγάζει τις στιγμές χαλάρωσης -και όχι μόνο τέτοιες ελπίζω- και αφού αναλώθηκα κοντά δυο μήνες να το φτιάξω όπως ήθελα, πλέον ίσως ήρθε η ώρα να βρεθεί και το ΄'λιμάνι ''.Άραγε μετά όμως θα νιώθεις καλυμμένος και ολοκληρωμένος , έχοντας καλύψει κάποια βασικά θέλω σου, ή θα επιζητείς πάντα κάτι επιπλέον στο ρου της ζωής σου;Το θέμα είναι αν υπάρχει κάποια στιγμή που αγγίζεις το όριο κορεσμού ,ή είναι τέτοια η φύση μας που δεν μας επιτρέπει να επαναπαυτούμε στα ήδη υπάρχοντα και πραγματοποιηθέντα, ωθώντας μας σε μία αέναη αναζήτηση.Η απάντηση στο σκέλος που αφορά τουλάχιστον τον συγγραφέα, ελπίζουμε προσεχώς..
