HOME (BUT NOT IN LIFE) ALONE!

Συνεπής με την τακτική (εξαμηνιαία) ανατροφοδότηση του παρόντος ιστολογίου για ακόμα μια φορά , και ένεκα της παρόδου ενός -αν μην τι άλλο- παράξενου έτους , πήρα την απόφαση να κάνω έναν μίνι απολογισμό.Παρόλο που νιώθω την συγγραφικό οίστρο να με έχει εγκαταλείψει-οι απόψεις διίστανται βέβαια για τον αν ποτέ υπήρξε στο πλάι μου-, οι εξελίξεις με παροτρύνουν να αφιερώσω λίγο χρόνο στην ομολογουμένως ξεχασμένη τράπεζα σκέψεων μου.Τις αρχές του έτους δεν υπήρξε ούτε το συνταρακτικό γεγονός, ούτε κάποιο ταξίδι άξιο αναφοράς, απλά μια συντήρηση ενός  συνδυασμού αναζήτησης και κραιπάλης .
Έτσι λοιπόν την απογοήτευση του πρώτου οκταμήνου από την μη εύρεση επαγγελματικής στέγης, ήρθε την κατάλληλη στιγμή να την εξαλείψει μια αξιόλογη πρόταση στην συμπρωτεύουσα.Και να μαι λοιπόν τέσσερις μήνες μετά , με μια κάποια σχετική βεβαιότητα πλέον για το μέλλον , το εργασιακό τουλάχιστον, προσπαθώντας να στήσω το δικό μου νοικοκυριό.Συνεπώς μια από τις πρώτες προτεραιότητες που είχαν τεθεί προ πολλού, φαίνεται ότι βαίνει καλώς και μάλιστα στην πόλη που επιθυμούσα διακαώς. Από την στιγμή που βρέθηκε και το σπίτι που θα στεγάζει τις στιγμές χαλάρωσης -και όχι μόνο τέτοιες ελπίζω-  και αφού αναλώθηκα κοντά δυο μήνες να το φτιάξω όπως ήθελα, πλέον ίσως ήρθε η ώρα να βρεθεί και το ΄'λιμάνι ''.Άραγε μετά όμως θα νιώθεις καλυμμένος και ολοκληρωμένος , έχοντας καλύψει κάποια βασικά θέλω σου, ή θα επιζητείς πάντα κάτι  επιπλέον στο ρου της ζωής σου;Το θέμα είναι αν υπάρχει κάποια στιγμή που αγγίζεις το όριο κορεσμού ,ή είναι τέτοια η φύση μας που δεν μας επιτρέπει να επαναπαυτούμε στα ήδη υπάρχοντα και πραγματοποιηθέντα, ωθώντας μας σε μία αέναη αναζήτηση.Η απάντηση στο σκέλος που αφορά τουλάχιστον τον συγγραφέα, ελπίζουμε προσεχώς..