Έπειτα από 3,5(!!- Πότε πέρασαν;) χρόνια παρουσίας στην μπλογκόσφαιρα, έφτασε η ώρα να αφιερώσω λίγο χώρο, σε έναν άνθρωπο που είχε και θα κατέχει πάντα περίοπτη θέση στις αναμνήσεις και στην καρδιά μου.Έναν ποδοσφαιριστή που εκτός απο τις αδιαμφισβήτητες ικανοτητές του εντός γηπέδου, τον διέκρινε το πάθος και η αγνή αγάπη για την ΑΕΚ μας!Τον Θεμιστοκλή Νικολαϊδη ή καλύτερα τον δικό μας Ντέμη .
Ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής που με το 11 στην πλάτη, το Δικέφαλο στην καρδιά, στο μπράτσο και στο στήθος τρομοκρατούσε τις άμυνες των αντιπάλων γνωρίζοντας την αποθέωση των απανταχού ΑΕΚτζήδων και την αναγνώριση των αντιπάλων.
Εκρηκτικός, γρήγορος, με αίσθηση του γκολ και φυσικά συχνή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα (123 γκολ στα 8 χρόνια που έπαιζε στη ομάδα της καρδιά μας), καλός χειριστής της μπάλας χαμηλά αλλά και με το κεφάλι , παρά το αναστημά του , κυνηγούσε κάθε φάση, ακόμα και αν φαινόταν χαμενή εν τη γενέσει της. Έιχε δηλαδή όλα τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου και επιτυχημένου επιθετικού. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το πάθος που έβγαζε για την ΑΕΚ, το μάτι που γυάλιζε, ειδικά στα ντέρμπι, οι πανηγυρισμοί του, οι σχέσεις λατρείας με τους οπαδούς, η εν γένει δυναμική προσωπικοτητά του τον κατατάσσουν αδιαμφισβητητά στην ελίτ των ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν με την κιτρινόμαυρη φανέλα.Ποιός μπορεί να ξεχάσει το παλικαρίσιο γκολ μέσα στο ΟΑΚΑ εναντίον του Ολυμπιακού τη σεζόν 1998-99, στην πρώτη του επαφή με την μπάλα, μπαίνοντας ως αλλαγή αφού του χορηγήθηκε ένεση, όντας τραυματισμένος; Η το επίσης εξαίσιο γκολ το 1997-98 στο Ν. Γκούμας, κάνοντας και το τελικό 2-0 εναντίων των Πειραιωτών και πάλι, μετά από εξαιρετικό διπλό στοπάρισμα της μπάλας; Και φυσικά τον πανηγυρισμό που επακουλούθησε μετά απο το σκαρφάλωμα στη 'Σκεπαστή' ; Η το γκολ για βραβείο με τον Παναθηναϊκό, όπου με γυριστό σουτ, έδωσε στην ΑΕΚ τη νίκη με 2-1;Η΄ το γκολ με την ασυλληπτη γυριστή κεφαλιά(σήμα κατατεθέν του εκείνη την περιόδο) εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης στο αλησμόνητο 3-3 τον Οκτώβτη του 2002 στους ομίλους του Champions League;Και πόσα ακόμα τα οποία για οικονομία χώρου δεν τα αναφέρώ στην παρούσα δημοσίευση .
Όσες φορές και να θυμηθώ τις στιγμές του μέσα στα γήπεδα, πάντα με πλημμυρίζει η ίδια ανατριχίλα, περηφάνια και πόρωση, για το γεγονός ότι ο καλύτερος Έλληνας φορ της τελευταίας τουλάχιστον εικοσαετίας, τίμησε και έγινε ένα με την ομάδα που αγαπάμε.Και ακολούθως μια μελαγχολία για τον πόσο δύσκολα θα δούμε ξανά ένα τέτοιο παίχτη σύμβολο στην πολυβασανισμένη ομάδα μας.
Αναμφίβολα, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να το σβήσουν απο τις καρδιές μας και να ξεγράψουν ένα απο τα μεγαλύτερα κεφάλαια της σύγχρονης ΑΕΚ, λόγω ίσως κάποιων μη ηθελημένων λαθών του κατα τη διάρκεια της παρουσίας του στον προεδρικό θώκο(2004-2008), δεν πρόκειται να το καταφέρουν.Ήταν , είναι και θα παραμείνει σαν ένα απο τα σημαντικότερα και ενδοξότερα κομμάτια της ιστορίας της ΑΕΚ!
Το χθεσινό ντέρμπι έληξε αφήνοντας ανάμικτα συναισθήματα. Ευχάριστα για το φοβερό πάθος που επέδειξαν όλοι οι παίχτες της ΑΕΚ σε όλο το μήκος του γηπέδου καθ'όλη τη διάρκεια του αγώνα. Πολύ καλό στήσιμο με πίεση που ''πνίγει'' τον αντίπαλο και εξουδετερώνει τα συγκριτικά πλεονέκτηματα του,όπως ταχύτητα και τεχνική.Και μόνο το γεγονός ότι μια τόσο επιθετική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να κάνει μία μόνο φάση, για μένα λέει πολλά, και θα ήθελα να το δω και με υποδεέστερους αντιπάλους.Χαρακτηριστικό είναι ότι στο πανέμορφο γκολ του Λεονάρντο, πωρώθηκα ακόμα περισσότερο με τα δύο αποφασιστικότατα και δυνατά τάκλιν του Κάλα που προηγήθηκαν.
Τα δυσάρεστα βρίσκονται στο ότι παρά την υπερπροσπάθεια δεν πήραμε τη νίκη και φυσικά στον μεγάλο και σοκαριστικό τραυματισμό του Gudjionsen στο πρώτο ημίχρονο. Έναν τραυματισμό που πιθάνον θα σημάνει το τέλος της καριέρας αυτου του τεράστιου παίχτη, που παρά την το ότι δεν προσέφερε τα αναμενόμενα αυτούς τους μήνες, τα επιτεύγματά του στα ευρωπαϊκά γήπεδα, τον κατατάσσουν σε ένα απο τους κορυφαίους παίχτες και με κάνει πολύ περήφανο που φόρεσε την φανέλα με το δικέφαλο στο στήθος .
Πέραν της αθλητικής επικαιρότητας η βραδιά χθες έκλεισε πολύ ευχάριστα. Με πολύ καλή παρέα, σε ένα μικρό καφέ μπαρ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ονόματι Antichic, θυμιζοντάς μου παλιές καλές (φοιτητικές επί τω πλείστον) βραδιές. Συνειδητοποιώντας το πόσο λείπουν τέτοιες μέρες πλέον από το καθημερινό μας πρόγραμμα αλλα και πως μια έξοδος μπορεί να επαναδιατάξει προτεραιότητες καθώς και φυσικά να δώσει ένα limit up στην πληγωμένη μας ψυχολογία.
Καλή εβδομάδα σε όλους!
Το μουντό, βροχερό σκηνικό του καιρού τις τελευταίες μέρες, προστίθεται στο ήδη ομιχλώδες κοινωνικοοικονομικό σκηνικό της χώρας μας, συνθέτοντας ένα ασφυκτικό περιβάλλον.Εν αναμονή χαρμόσυνων ειδήσεων, μόνη παρηγοριά αποτελούν οι παρέες και η κατ'οικον ψυχαγωγία. Και από εδώ θα αντλήσω το θέμα της σημερινής δημοσίευσης.Τα παιχνίδια που όλοι σχεδόν ασχολούμαστε και ξοδεύουμε σε αυτά ο καθένας το δικό του ποσοστό ελεύθερου χρόνου.
Ξεκινώντας με τα browser games, τα κολλήματα μου αποτελούν μέχρι σήμερα το ERepublik και το Grepolis.;Όσον αφορά το πρώτα έπειτα απο μακριά ενασχόληση, αποφάσισα να ασχοληθώ ακόμα πιο ενεργά τελευταία. Πρόκειται για μια ηλεκτρονική κοινωνία εθνών, που προσομοιώνει κάποιες δραστηριότητες της πραγματικής ζωής (εκλογές, δουλεία, εφημερίδες, στρατιωτικές μονάδες).
Και πάμε στα παιχνίδια κονσόλας ή υπολογιστή. Εδώ το παιχνίδι που μου έχει κλέψει την καρδία είναι το Battlefield 2-Bad company και πιο συγκεκριμένα multiplayer online game.
Φυσικά πρόσφατα κυκλοφόρησε το Battlefield 3, και ο στόχος δεν είναι άλλος από την όσο το δυνατό συντομότερη ένταξη του στο καλάθι αγορών μου.
