Ρουτίνας διάλλειμμα

Το χθεσινό ντέρμπι έληξε αφήνοντας ανάμικτα συναισθήματα. Ευχάριστα για το φοβερό πάθος που επέδειξαν όλοι οι παίχτες της ΑΕΚ σε όλο το μήκος του γηπέδου καθ'όλη τη διάρκεια του αγώνα. Πολύ καλό στήσιμο με πίεση που ''πνίγει'' τον αντίπαλο και εξουδετερώνει τα συγκριτικά πλεονέκτηματα του,όπως ταχύτητα και τεχνική.Και μόνο το γεγονός ότι μια τόσο επιθετική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να κάνει μία μόνο φάση, για μένα λέει πολλά, και θα ήθελα να το δω και με υποδεέστερους αντιπάλους.Χαρακτηριστικό είναι ότι στο πανέμορφο γκολ του Λεονάρντο, πωρώθηκα ακόμα περισσότερο με τα δύο αποφασιστικότατα και δυνατά τάκλιν του Κάλα που προηγήθηκαν. Τα δυσάρεστα βρίσκονται στο ότι παρά την υπερπροσπάθεια δεν πήραμε τη νίκη και φυσικά στον μεγάλο και σοκαριστικό τραυματισμό του Gudjionsen στο πρώτο ημίχρονο. Έναν τραυματισμό που πιθάνον θα σημάνει το τέλος της καριέρας αυτου του τεράστιου παίχτη, που παρά την το ότι δεν προσέφερε τα αναμενόμενα αυτούς τους μήνες, τα επιτεύγματά του στα ευρωπαϊκά γήπεδα, τον κατατάσσουν σε ένα απο τους κορυφαίους παίχτες και με κάνει πολύ περήφανο που φόρεσε την φανέλα με το δικέφαλο στο στήθος . Πέραν της αθλητικής επικαιρότητας η βραδιά χθες έκλεισε πολύ ευχάριστα. Με πολύ καλή παρέα, σε ένα μικρό καφέ μπαρ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ονόματι Antichic, θυμιζοντάς μου παλιές καλές (φοιτητικές επί τω πλείστον) βραδιές. Συνειδητοποιώντας το πόσο λείπουν τέτοιες μέρες πλέον από το καθημερινό μας πρόγραμμα αλλα και πως μια έξοδος μπορεί να επαναδιατάξει προτεραιότητες καθώς και φυσικά να δώσει ένα limit up στην πληγωμένη μας ψυχολογία. Καλή εβδομάδα σε όλους!